Hoe kunnen we kerstmis vieren in tijden van oorlog en toenemende conflicten? Hoe kunnen we nog rust vinden nu de dreiging van een wereldoorlog steeds dichterbij komt. Bestaat er nog een onbekommerd samen zitten aan een gezellige tafel? Vrede is een verre droom. Bovendien wordt kerstmis overstemd door de alles overheersende consumptie! Welke zin heeft het nog kerstmis te vieren?
Geen vroom feest
Misschien vergeten we gemakkelijk dat kerstmis een alles behalve vroom feest is. Kerstmis is een uitgesproken politiek statement. Het gaat namelijk niet over een gebeuren in een ver verleden. Het gaat om onze wereld vandaag. Kerstmis is het symbool dat haaks staat op onze wereld. Daarom is het een politiek statement. Het gaat om een symbool dat we reeds meer dan twintig eeuwen in ere houden. Ieder jaar opnieuw luidt het dat we een andere wereld willen. Een wereld waar niet het geld en de winsten alles bepalen, maar waar ieder mens in zijn waardigheid wordt erkend. We blijven het herhalen, tegen de overmacht der feiten in. We kunnen dat omdat ons geloof leeft van symbolen. Symbolen die niet te breken zijn.
Er is van God niets te zien
Kerstmis is zo’n symbool. In de geboorte van een kind wordt het hart van ons geloof zichtbaar gemaakt. Dat is de overtuiging die we als gelovigen delen en blijven delen tegen alles in.
Terwijl we dat zeggen staan we hier bij een kribbe! We houden halt bij de geboorte van een doodgewoon kind. Niets te merken van de grote God die als een wonder binnenbreekt in onze wereld. Het tegendeel is waar. Er is van die god niets te zien dan een krijsende baby. Als het dààr is dat we god vinden, dan is het een kleine god in wie we geloven! Een god van niemendal. Kerstmis is een uitdaging om die kleine god te ontdekken.
De god waar Jezus zich thuis voelt
Deze god is onze compagnon de route. Het is de god waar Jezus zich thuis bij voelt. Een leven te midden van mensen die zoekend zijn. Zoekend naar de kern van hun leven. Hij is van den beginne omringd door mensen die deze kern gevonden hebben in de kleine gebaren van medemenselijkheid. We mogen veronderstellen dat naast veel geschrei Jezus ook wel eens zal geglimlacht hebben. En dat die kleine glimlach een bron van intense vreugde moet geweest zijn voor zijn ouders. Een klein onschuldig kind kan met een glimlach het donker van het doemdenken doorbreken.
Kwetsbare tekenen
Kerstmis staat bol van symbolen die een andere wereld openbaren. In de eerste plaats zijn er de ouders die symbool zijn van een onvoorwaardelijke liefde en zorg. Er zijn de os en de ezel die de centrale verwarming voor hun rekening nemen; er is de ster aan de hemel ver boven ons, als een bescheiden licht, vaak achter wolken verborgen, maar een licht dat blijft, en er zijn de engelen die tedere liederen komen zingen als teken van vreugde. Het zijn stuk voor stuk kwetsbare tekenen. Het zijn ook onverwoestbare symbolen die de hoop overeind houden.
Het angstzweet van Herodes
We mogen niet naïef zijn, maar we moeten tegelijk de kracht van de symbolen toelaten. Het blijkt uit de reactie van koning Herodes (Mt. 2, 1-18). Herodes de machtige man, kan met alleen maar een vingerknip een hele kinderkliniek overhoop schieten. Maar wanneer hij hoort van een nieuwe koning die geboren is, breekt het angstzweet hem uit. Wat een bedreiging: een kind in een kribbe dat de zittende koning de stuipen op het lijf jaagt. Zoveel kinderen gedood of voor het leven verminkt: het zal hem een zorg zijn. Zo spreekt de oorlogsgod. Vandaag vieren we een god van niemendal. Mogen we daardoor bemoedigd worden om van kerstmis ons symbool van leven te maken.
Ignace D’hert o.p.
28/11/2024
Voeg commentaar toe