Ik staar ff uit het raam om de neutronen in mijn hoofd de tijd te geven om na te denken. Maar de beweging stelt zich geen vragen, vult mijn aandacht opnieuw: die...
Categorie Dichtertje
“Dichtertje’ is een rubriek bijeengeschreven door Guido Vanhercke. Het is een eerbetoon aan Nescio, de schrijver van De Uitvreter, Titaantjes, Dichtertje, en vele schitteringen van schetsen & dagboeknotities… op deze pagina’s vind je poëzie, poëtische essays, reis- en andere notities, en veel foto’s.
“Men schrijft niet om gepubliceerd te worden, men schrijft om te ademen” (Samuel Beckett). Lees en adem de woorden.
Dag Pommefines Ik kwam in mijn droom Pommesfines Thijs tegen. Ik kende haar niet, nooit haar muziek gehoord, maar ja, er hangt blijkbaar iets in de lucht wat maakte dat...
Joden hebben hun overleven te danken aan woorden, oude bijbelwoorden en nadien de commentaren op die oude woorden. Leven volgens de wet Een van hun centrale teksten is...
Stille kerstwensen…. Voor de gevangene die alleen in zijn cel een extra toetje opeet. Voor de hoogzwangere onderweg op straat, als Maria in het oude verhaal, niet wetend...
Het omgekeerde van schaduwen bestaat ook: vlekken zonlicht. Ook daarover schreef Guido een verwondering… Een fascinatie voor zonlicht Waar ik mijn fascinatie voor...
Guido Vanhercke verzamelde ooit 50 van zijn verwonderingen in een boek met dezelfde titel: Verwonderingen. De eerste daarvan was: schaduwen. Dit krijgen jullie hier te...
Meebewegen Dat eeuwig bewegen van boomtakken en bladeren. Ze staan bijna nooit stil, omdat de lucht ook bijna nooit zonder wind is. Als dat al eens gebeurt, dan kijken...
Uitrusten in de achterblijvers Eind juli, de verjaardag van mijn vader Benoît. Gestorven in ’96, maar sommige mensen gaan niet echt dood, ze leven gewoon verder in een...
St Pieterskapelle, twee straten rond een kerk en kerkhofje met hoge bomen. De stemmetjes van de vele mussen zijn die van de overledenen en hun verleden die hier rond mij...
Wandelen heb ik van mijn lief geleerd Zij was van de aandacht, ik van de gulzigheid. De wereld was zo groot, en ik had nog niks gezien, en dus kon het niet rap genoeg...
Waarom ik hier schrijf over blinkende morgens, en schemeringen, en eksters, en een mooi handschrift, en meer van dat kleins, terwijl overal in de wereld bomen in brand...
Aan het wandelen in Lozer, een stil dorp met veel bomen, want meneer de baron had er veel rond zijne maisonette staan. We lopen zelfs door een echt beukenbos, in deze...
Klein pamflet tegen de schepping Het is oneerlijk dat een mens zulke smalle duidelijke grenzen heeft dat hij zo makkelijk opengesneden zo makkelijk alles kwijt kan raken...
Uitsig op die kade Nouliks vertolkbaar wat hulle my vertel,spreeus, eksters, meeue, eende, kraaie, aldie ywerige dagloners van die wal,die reier so afgetrokke opgestel...
Godfried Bomans beschreef ooit de immense verwondering die hem overviel toen hij plots, als kind, besefte dat een woord een klein zakje is, waarin je een groot geheim...
Ik belde met een vriend die herstelt van kanker, en in het gesprek zei ik iets als: “De tijd is van mij.” Hé, zei hij, dat zal ik onthouden: de tijd is van mij…...
Wat mensen ook ten diepste bindt, is een besef van tragiek, niet alleen individueel, maar ook als maatschappij. De Grieken vonden er ooit een woord voor, maar we...
Is muziek groter? Mijn ervaring zegt van wel (ik vermoed dat ik niet alleen ben…). We zaten in een kerk in de Oude Houtlei, luisterden naar polyfonie door het Huelgas...
De lichtvervuiling maakt het onmogelijk om nog iets van de “muziek der sferen” te horen, dat geluidloze zingen van de diepten, dat ontzag wekkend tijdloos draaien en...
Vreemd, als ik op mijn knieën op de grond zit (bijvoorbeeld om het vuur in de kachel aan te steken, te zien ontvlammen en losbranden), denk ik soms aan bidden. Niet dat...