Nieuwjaarswensen zijn een ritueel als een ander: een poging om ongrijpbaarheden toch te grijpen. We weten wel dat kennis en geleerdheid ons zullen redden, meer dan wensen, en dat solidariteit onze andere armen en voeten zijn.
Ons ware verlangen
Maar ons ware verlangen (dat in onze verloren blik speelt als we staren, of op de bus wachten; dat in onze droom zijn stem verheft; dat ons hoofd laat vollopen, soms zonder aanleiding) kan niet gemeten, noch gepland worden. Ons ware verlangen heeft te maken met dat bewustzijn dat in en voor ons uit drijft, dat we mens geboren zijn, een lichaam rechtop hebben, een hoofd dat zoveel weet en onthoudt, en tonen kan laten horen die ons bedwelmen. Dat bewustzijn is groot voor een kleine mens alleen.
Dat het goed is
Is er iemand dan die opstaat, ons aankijkt en zegt dat het goed is? Is er iemand die zijn arm op onze arm leggen wil? Is er iemand die daarmee de zinloosheid wil verdrijven, van een overvloed die ons niet kent? Niet kennen wil, omdat we maar een uiterlijke vorm zijn? Een omtrek, toevallig met een naam, da’s al meer dan de abeel die maar abeel is, soortnaam, lid van een kaste.
Een oud lied dat opnieuw wil klinken
Maar toch, bestaan is zo groot dat iemand ons moet zeggen dat wij niet zomaar vervangbaar zijn, blad tussen de andere bladeren, consument tussen de andere consumenten, identiteitskaart tussen de andere identiteitskaarten. Iemand moet ons zeggen dat we , in deze dunne vorm van ons, de hele wereld samenvatten. Dat bestaan een oud spoor is dat we verder zetten, een oud lied dat helemaal opnieuw wil klinken, een dag die de som is van alle mogelijkheden tot nu toe, een schaduw die niemand ooit zag.
Ademen van woorden
Daarom is het goed dat we elkaar van alles toewensen. Woorden zijn gebaren waarvan we het begin noch het einde kennen. Alleen dit al: dat we in ons klankgeworden betekenissen meedragen die tijd en ruimte doorkruisen, alsof het niets is. We ademen van woorden zoals we ademen van een grote lucht. Er zijn grenzen in ons, en er zijn einders. Die laatste zijn elke dag een uitdaging. Vreugde en verwarring. Laten we maar meehelpen, een beetje toch, aan elkaars vreugde…
Guido Vanhercke – 1 januari 2025
Dankjewel voor deze nieuwjaarswensen, Guido. Zo treffend hoe jij met woorden toch kunt uitdrukken, wat niet uit te drukken is.
Mooi hoe jij herkent wat niet in woorden is uit te drukken…
Een hartelijke nieuwjaarswens voor jou, Olga.