Je zal deze dagen de beeldjes van een os en een ezel in de kerststal terugvinden, terwijl zij toch niet voorkomen in de evangelieverhalen. Maar ik zal u vertellen waarom ik denk dat deze dieren niet zo toevallig in de kerststal beland zijn.
Schorremorrie
De os en de ezel waren allebei lastdieren die laag in aanzien stonden. In het Hebreeuws klinkt “ossen en ezels” als “sjorim we chamorim”, wat wellicht de stam is van “schorremorrie” in onze taal. We zullen het nog veel herhaald zien in de verhalen over Jezus: hij trok op met mensen die in de maatschappij als schorriemorrie beschouwd werden.
De mensen hebben door de tijden heen allerlei eigenschappen aan deze dieren toegedicht. Ze kunnen ons op een bepaalde manier een spiegel voorhouden. Ik geef een drietal mogelijke richtingen.
Het kind warm houden
Het zijn twee dieren die door de mens een dienstfunctie aangemeten zijn. De os wordt nu nog op vele plaatsen gebruikt voor het harde labeur op het veld. En de ezel is ook al zo’n werkpaard. Hij kan de zwaarste lasten langs de smalste bergpaadjes naar boven brengen. Dieren die hun beste krachten inzetten ten dienste van de mens. In het kerstverhaal, dieren die het kleine kind warm houden. Wordt ook van ons christenen niet gevraagd om het kind warm te houden, in de eerste plaats het kind in onszelf, maar ook allen die nauwelijks kunnen overleven zonder onze aandacht en zorg, zij die overal uit de boot vallen. Een eerste gedachte.
Het gewelddadige getemd
De tweede. De os en de ezel verbeelden ook geweldloosheid. De os is, zoals u ongetwijfeld weet, een stier die een aantal onderdelen mist. Het maakt dat zijn brute geweld gekanaliseerd wordt tot gerichte kracht. Het gewelddadige getemd, en zo des te effectiever voor zijn taak. En ook de ezel staat daarvoor symbool.
Een vredevorst
Jezus zal op Palmzondag op een ezeltje de stad inrijden. Niet hoog op een paard zoals de heersers en koningen van die tijd, maar op een zogende ezelin, het beeld bij uitstek van kwetsbaarheid. Jezus komt als vredesvorst. Hij maakt een karikatuur van de machtigen van die tijd. Hij toont in zijn leven dat vrede en geweldloosheid niet gelijk staan met passief aan de kant blijven, maar dat je juist wel je belagers effectief kan trotseren zonder in hun geweldlogica te vervallen.
Koppig of een aparte logica?
Een derde gedachte. De ezel verbinden we spontaan met zijn legendarische koppigheid. Misschien is de ezel helemaal niet koppig, maar heeft hij gewoon een eigen wil en inzicht, volgt hij een aparte logica. Stelt hij andere prioriteiten dan wat de goegemeente verwacht.
Het zijn onaangepasten
Zij die op de Middellandse Zee vluchtelingen blijven oppikken, zij die hier vluchtelingen onderdak geven, zij die blijven opkomen tegen oorlogsmisdaden, ook al wordt hen het leven zuur gemaakt. Koppig? Neen, volhardend, omdat ze weet hebben van “en toch”. Er kunnen zo niet genoeg ezels zijn.
Ossel of ozel?
Os en ezel. Dienstbaar aan de minste, kiezend voor geweldloosheid, koppig en volhardend niet slaafs de overheersende logica volgen… we mogen ons met volle overtuiging spiegelen aan de os en de ezel, denkt u niet? Os en ezel gecombineerd als spiegel voor ons. Een beetje “Ossel“ worden of “Ozel”.
Laten we daarvoor gaan, want dat is bij mijn weten, het absolute tegengestelde van “On-ozel”
Bekijk je liever de video? > KLIK HIER
Wat sprak je aan? Deel het met de online community… Schrijf hieronder je commentaar >
Voeg commentaar toe