Dag Pommefines
Ik kwam in mijn droom Pommesfines Thijs tegen. Ik kende haar niet, nooit haar muziek gehoord, maar ja, er hangt blijkbaar iets in de lucht wat maakte dat ik dacht: héhé, is dat niet….
Dag Pommesfines, zei ik, toen ze voorbij ging.
Het is Pommelien, zei ze, niet eens boos.
Dat zal de beroemdheidservaring zijn, dan weet je dat de meeste mensen veel minder knap zijn dan jij.
En trouwens, voegde ze er nog aan toe: het zijn niet de pommes die fines zijn, het is de tarte. Tarte fine aux pommes.
Bij dat laatste boog ze zich wat naar mij toe, terwijl ze toch niet stopte met gaan. Ik vond dat behoorlijk dansant, twee bewegingen zo vloeiend ineen.
Hé, dank je, Pommelien, riep ik haar rug nog na. Altijd blij dus als ik ook een beetje mag delen in het grote succes.
Het was een formidabel blote rug die ze voor mij achterliet.
Even wilde ik nog roepen: wat goed toch, Pommelien, dat je de impact van de kleding op het milieu zo bewust vermindert, moge je rug een voorbeeld zijn voor velen. Maar ik wist niet zo gauw hoe die lange zin korter te maken, en het volgende moment was ze de hoek om.
Die fijne appeltaart.
Beste Giudo,
jou tekstje vond ik zeer leuk,bedankt.
Die appeltaart zit er erg lekker uit,ik zal er maar eentje kopen zeker ,ik zal je iets bekennen ik ben niet goed in gebak.
Heel veel groeten van ons.
Jan en Simone
Hartelijke groet terug!