De bijbel is een indrukwekkende verzameling verhalen. We kennen ze, we herkennen ze, we zijn ermee opgegroeid, ze zitten in ons denken en ons voelen. Ze bepalen mee hoe we naar de wereld kijken en hoe we ermee omgaan. Ik neem één voorbeeld. In het verhaal van de verloren maar teruggevonden zoon leren we iets over onvoorwaardelijke liefde, over de vreugde om die teruggevonden liefde, over vergeven en vergeten, over vieren, over blijven hopen… Zoveel betekenissen, en nog is het verhaal niet uitverteld.
Het leven betekenis geven
Het belang van verhalen kan daarom niet genoeg benadrukt worden: ze helpen ons dit leven betekenis te geven. Leven is geen optelsom, geen wiskundig probleem. Leven is telkens weer die vraag naar betekenis, eigenlijk elke dag en elke leven opnieuw. Dat is niet gemakkelijk, zeker niet als het leven tegenzit, maar we kunnen in elkaars spoor lopen en ervaring en wijsheid doorgeven.
En hoe kan dat beter dan door verhalen te vertellen. Verhalen helpen ons door zo helder en concreet te zijn en toch zoveel betekenis samen te vatten. Ze helpen ons met hun gevoel dat we elke keer opnieuw mogen meebeleven. Ze helpen ons door zo open te zijn, dat we mee mogen denken en zoeken en begrijpen…
Stemmen in de bijbel
In de bijbel zijn er, tussen de verhalen door, ook stemmen. Het Magnificat is zo’n stem: die boodschap van redding, die revolutionaire stem die zegt: de arme, de kleine eerst, gelegd in de mond van een jong meisje, ook al een revolutionaire daad. De stem van Jezus in de Olijvenhof, die eigenlijk de stem is van de psalmen: mijn god, waarom hebt gij mij verlaten… Ook de stem van Job, die tekeer gaat tegen Jahweh. Of de stem van Pilatus, in al zijn tragische dubbelheid.
Soms zijn er zelfs verhalen over stemmen: denk aan de herder die tussen het andere geblaat de stem niet meer hoort van dat ene verloren schaap, of juist wel, in zijn hart… En die 99 andere in de steek laat… Waanzin, economisch totaal niet verantwoord, maar toch, zo gaat dat met de liefde.
Indrukwekkende stemmen
Ik vind de psalmen indrukwekkende stemmen. Ze zijn zo herkenbaar menselijk: je hoort de wanhoop, de woede over de onrechtvaardigheid van het leven, je hoort de existentiële vertwijfeling. Maar je kunt er evengoed de jubel in horen, verwondering en dankbaarheid om de wereld die ons gegeven is, die schoon is, sterk en goed. Wat is toch een mens, vraagt psalm 8 zich af, dat Gij hem deze wereld hebt gegeven.
Vertrouwen dat werkt
Het meest raakt mij in de psalmen de beweging die er in zit. Soms klinkt de stem van de psalmist echt als een crisisgesprek: help mij, waarom luistert niemand naar mij, waarom is iedereen tegen mij, waarom moet ik altijd weer alle ellende tegenkomen…
En toch komt er in elke crisispsalm uiteindelijk weer rust, en zelfs kracht. Er is in de psalmen een vertrouwen dat telkens weer blijkt te werken: iemand zal alles in de steek laten en naar mij luisteren. Ieder die ooit die diepe ervaring van beluisterd te worden heeft meegemaakt, herkent die verandering, herkent die hernieuwde rust en kracht.
Een oplossing voor het probleem is er niet gevonden, maar dat is minder belangrijk dan het eens kunnen zeggen… Waarom toch? Omdat wij mensen het leven delen. Als wij de wanhoop delen, dan ook de hoop. En omdat in dat delen een vermoeden doorklinkt van een nog veel groter luisteren, van een liefde die ons alles gaf, zomaar, zoals men het vroeger zei “om niet”, omdat wij het zijn…
Bekijk de video > KLIK HIER
Wat sprak je aan? Deel het met de online community… Voeg hieronder je commentaar toe >
Voeg commentaar toe