Kleine en grote beloftes
Op een bepaald moment ben ik gaan inzien hoezeer geloven te maken heeft met belofte. Heel ons leven is doortrokken van geloven dat uitgedrukt wordt in kleine en grote beloftes. Zo drukken we ook het geloof in onszelf uit: dat we het goede willen doen, dat we ons willen toevertrouwen en samenwerken… Als je eenmaal geloof verbonden hebt gezien met belofte, dan zie je het overal.
Een gedeelde belofte
Een belofte wordt ook altijd gedeeld. Je belooft iets, maar de ander moet het ook aanvaarden, anders werkt het niet. Als jij zegt: oke, ik doe het wel, dan moeten de anderen zeggen: da’s goed, doe maar. Je merkt het ook in de Bijbel: voortdurend worden de beloftes in herinnering gebracht. Voortdurend klinkt in de Bijbel een Stem die wakker maakt, die boos is maar tegelijk uitnodigt, die een tweede kans geeft, en nog een kans.
BEKIJK DE VIDEO
Wil je liever lezen? Ga dan naar de pagina met de uitgeschreven tekst van de video > KLIK HIER
Wat sprak je aan? Deel het met de online community > REAGEER HIERONDER
Een doordenker en gelijktijdig a wake-up call.
A wake-up call vanuit diverse perspectieven gezien.
Hoeveel beloftes worden er niet gemaakt zonder deze dan ook daadwerkelijk na te komen, dit kunnen kleinere- en grotere beloften zijn. In het dagdagelijkse leven tussen mensen.
Hoe pijnlijk eveneens de steeds opnieuw herhalende beloften zijn. En hiermee het geloof in die andere(n) doet wankelen en er ook barsten ontstaan.
De beloften die ook een paus, bisschoppen, kardinalen, priesters, paters, diakens, politici , justitie ( on- gerechtshof) enzovoorts afleggen en afgelegd hebben. Desondanks deze afgelegde belofte, zich reeds doorheen de eeuwen heen, vergrijpen aan Macht- en Machtsmisbruik, het grotere geld, zelfs ‘ losse handjes ‘ in geen enkel opzicht goed te praten, dan datgene wat mijn oma met mij deelde, datgene geweten door daders ( criminelen) binnen in de kerk- en Vaticaanstad en ook onder deze kringen zelf. Elkaar toedekken met de mantel der liefde, schijnheilige liefde, mede-plechtigheid, enzovoorts. Eeuwen na elkaar die Grotere Belofte niet nakomen uit ikkige egoïstische eigenbelangen begiftigd. Blijvend herhalen van het verkrachten van de Beloften. Verzuimend.
Beloften, gemaakte beloftes tussen mensen wereldwijd, die zo vaak verzuimd blijven, zoek…
En op die manier ook het gestelde en gegeven vertrouwen in elkaar schaden en schenden.
Hoeveel en in hoeverre kun je als mens met de door omgeving geschonden beloften blijven verder gaan en laten herhalen met tévéél nieuwe kansen te geven tot je er zelf aan onderdoor gaat.
Akkoord met het gegeven van nieuwe kansen geven, echter hoever ga je hierin? En kun je blijven vergeven?
Een krachtige en noodzakelijke boodschap Guido.
Kon dit het mensdom wakker schudden en leiden naar mensheid. Dat deze waardevolle boodschap mag doordringen bij iedere mens.
Zo ook bij alle ouders, waarbij er ook zijn die het woord ouder onwaardig zijn, hun Belofte in gruwelijke daden omzetten en dit met onomkeerbare consequenties voor de kinderen en volwassen geworden kinderen. Want zware trauma’s = Levenlang. Deze ouders kun je onmogelijk vergeven- en hun verzuimde belofte(s) nog nieuwe kansen geven. Zeker wanneer men de levens van de kinderen verwoest hebben.
Hier terug, hoe breng het bewustzijn en de kern van Beloften aan bij alle mensen?
Zou een must moeten zijn.
Bedankt om dit te plaatsen, Guido.
Inderdaad, Nele, de inherente beloftes maken alles nog pijnlijker. Je schrijft ze consequent met Hoofdletter, en je hebt gelijk: de Belofte die Liefde met ons doet, we kennen die Belofte, of we nu willen of niet. We zijn kind door die Belofte, geen kind zou vergeten mogen worden, elk kind weet dat diep vanbinnen, waarom is het anders gemaakt, op de wereld gezet. Ooit zijn we diep vanbinnen gedragen, en die diepe Aanraking is na de geboorte voortgezet in oppakken en droogwrijven en koesteren en… Die diepe Aanraking vergeten we nooit meer, ons leven is er een levenslange hunkering naar…
Net omdat ook de Kerk (als instituut ook met hoofdletter, al verdient ze die zo vaak niet) die boodschap van liefde uitdraagt, is ze een Belofte, en komen haar misdrijven nog harder aan.
Bedankt voor je uitgebreide reactie.
Doordenkertje
Toen ik niet meer zocht
Werd ik gevonden
Toen ik niet meer vroeg
Werd mij gegeven
Toen ik niet meer was
Werd ik…
Als leven voorbij de beloftes kan, voorbij het vragen, wordt het een gave…
Het boeddhistische ideaal van zonder verlangen te kunnen bestaan.
Ja, zo is het. Blij met het grote veelvoud dat ons gegeven wordt: weer een adem, een stem, een dag met licht, eten van een gulle hand, een kind dat je aankijkt, enz.
Alleen: dan moeten we ons hoofd wel kunnen stilleggen, wat voor mensen niet eenvoudig is. De boom staat daar boom te zijn, het water stroomt zonder wens, maar een mens…? Niet toevallig staat boven je gedicht “doordenkertje”, een grappige titel, omdat ze wijst op dat menselijke denken dat overal tussenkomt, maar dus ook op wat er kan als we door-het-denken raken.
En je laatste stroofje lees ik als mystiek…
Bedankt (sorry voor mijn late reactie)
Doordenkertje
Zo had ik het samengaan Geloof en Belofte nog niet “gezien”. Dankbaar dat dit me zo gratuit werd aangeboden, Guido bedankt.
Mooi leven gevend, toch.
Jij bedankt, Rita.
Mooi gezegd ,dat is waar want ze zeggen ook altijd belofte maakt schuld, dus als je iets belooft dan doe je dat ook
bedankt, Joris. Wijze man.
Als je eenmaal belofte verbonden hebt gezien met geloof dan is het overal. Zalige gedachte !
Ja hé.