Begeestering (tekstversie)

Verlangen naar begeestering

Mensen kunnen zo verlangen naar momenten van begeestering, naar ontmoetingen vol glans en geestdrift. Begeestering laat mensen herademen. Maar hoe vaak gaan de dagen niet voorbij zonder zulke momenten. Dan glijden mensen langs elkaar heen als schepen in de nacht, of botsen zij tegen elkaar aan, of raken zij verloren in een chaotische zee.

De gedoofde vlam

Jezus moet zeker zo’n een begeesterende persoonlijkheid zijn geweest. Hij kon in mensen een glans naar boven halen die hen met leven vervulde. En die vreugde en die vrijheid die Jezus’ groep uitstraalde werkte echt aanstekelijk. In groepen waarin mensen elkaar als gelijken ontdekten, kon die vonk van begeestering overslaan. Maar na Jezus’ executie bleven zijn volgelingen ontredderd achter. Hadden de machtigen die hem gekruisigd hadden dan toch het laatste woord? Was de vlam van dat Rijk van God voorgoed gedoofd?

Je geliefd voelen

Na zijn dood worden de leerlingen op zichzelf teruggeworpen: wie zijn zij, zij die Jezus zelfs uit angst in de steek hebben gelaten toen hij in doodsangst verkeerde? Pas geleidelijk aan dringt bij hen door wat Jezus aan hen heeft nagelaten: zijn liefde voor hén. Ondanks hun tekortkomingen leren zij zichzelf anders zien, als de groep waarin Jezus geloofde. Zij voelen zich geliefd.

Elkaar begeesteren

En dan komt dat merkwaardige verhaal over Pinksteren. Jezus belichaamde tijdens zijn leven al die Geest van God. En deze geest wordt met Pinksteren ook over hén uitgeblazen. Voor dit overweldigend besef gebruikt de evangelist het grote bijbelse woord ‘ruach’. Adem, wind, geest. In het scheppingsverhaal waait die adem over de aarde zodat de aarde geen chaos blijft maar een wereld van hartelijk samenleven. Deze adem van God wordt in mensen geblazen zodat zij elkaar zouden begeesteren.

Een geweldige ademhaling

In dit stormachtige Pinksterverhaal komt deze ‘ruach’, deze adem, opnieuw over hen geblazen, als een geweldige ademhaling. Een vuur verdeelt zich én komt over hen allen samen, als gelijken. Wat een prachtig beeld: geen ongelijkheid tussen machthebbers en onvrije mensen, maar ieder die voor een ander verstaanbaar wordt. Juist deze verdrietige leerlingen, met een gevoel van grote verlorenheid en twijfel raken begeesterd.

Met God zijn en niemand achterlaten

Jezus’ vermogen om de aarde in het licht van Gods aanwezigheid te zien, ook doorheen dood en duisternis, wordt hun vermogen. En Jezus’ inzet om elke taal en elke mens te laten getuigen van goddelijke liefde, wordt hun opdracht.

Moge Pinksteren een ervaring zijn van begeestering onder gelijken. Een feest van bange durvers. Een feest van dankbaarheid voor alle ontmoetingen in ons leven die ons vurige tongen geven. Een dag waarop wij een nieuwe adem vinden. Een feest waarop wij met God zijn en niemand achterlaten.

Bekijk je liever de video? > KLIK HIER
Wat sprak je aan? Deel het met de online community… Schrijf hieronder je commentaar >

Ria Willems

Ria Willems

Bekijk alle berichten

Voeg commentaar toe

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer u op de nieuwsbrief van Bijlichten

Schrijf nu in

* indicates required