Boerin en boer zijn (tekstversie)

De kringloop van leven in de handen van boerin en boer….

Boerin en boer zijn, het is en blijft zorg dragen. Opstaan in en met het ritme van de seizoenen, en aanpakken wat moet worden gedaan: dat brengt echt wel diepe verbondenheid. Een verbondenheid die het kennen, weten en meten overstijgt. Want de planten, de dieren, de grond: ze roepen om gezaaid, gemaaid, gezien en ontzien te worden.

Gij zijt het zaad in onze grond

Die roep, die diepte te mogen beseffen en beleven, maakt van boerin en boer tot partners in een groter plan: dat van een Schepping, van een Schepper, die een verbond sluit met ons mensen en mee met ons zorg wil dragen dat er brood en wijn op de plank komen. Daar is veel kennis, arbeid en inzet van middelen voor nodig. Boer en boerin zijn is een roeping die hunkert naar het beleven van die verbondenheid met moeder aarde.

Er is een lied van Filip van de Wouwer dat daar eigen woorden voor zoekt: “Gij zijt het zaad in onze grond, het eeuwig licht in onze mond, het lied dat aan zichzelf ontvloeit. Gij zijt de bloem die aan ons bloeit.” Het zaad in de grond wordt een lied in onze mond, het licht wordt een bloem die aan ons bloeit. Wij bloeien mee dus… En we zeggen dank, als we dat mogen beseffen…

De prijs van vervreemding

Maar wat is er toch fout gegaan dat die voedselproductie tot onderwerp is verworden van zoveel lijden? De analyses en rapporten zijn even ontelbaar als het onkruid op de akkers. En iedereen kan met de vinger wijzen naar wie de schuld draagt, zolang het maar de ander is voelt dat goed. De boer en boerin betalen de prijs van vervreemding.

Ter ere Gods

Ik weet het allemaal niet. Toch zie ik veel gebeuren en lik ik de wonden van wat ik zag doorheen mijn tijd. De tijden veranderen, het tij keert, de kampen wisselen. De boeren die overeind blijven krijgen te maken met andere krachten dan degene die ze willen oogsten. “Ter ere Gods”, zo luidde elke nieuwe dag bij onze boeren-ouders.

De kringloop van leven en dood

Maar de kringloop van leven, dood en leven blijft inspireren. Omdat Gods adem zelf de rode aarde draagt. Ik zie het in de nevel op de weiden, ik voel het in de wind en in de regen, ik ruik het in de adem van de herkauwende koe. Overal toont zich dat oneindige leven dat wil gezien en behoed worden in al haar schoonheid en kwetsbare kracht. En dat stille innerlijke weten laat zich alleen vanuit verwondering en dankbaarheid kennen. Het is weerbarstig voor het zielloos polarisatiegeweld.

Alles is één en kwetsbaar

Boerin en boer zijn laat voelen dat alles één is en kwetsbaar. Boerin en boer zijn laat voelen dat werken kan zegenen. Boerin en boer zijn laat vloeken tot een bidden worden en roepen in weerloosheid. Alleen bezielde kennis brengt levengevend voedsel. Koude cijferkunde en beter weten verkillen. Zo kwetsbaar is de aarde. En zo kwetsbaar is de schepping. En zo kwetsbaar zijn boerin en boer, overgeleverd.

Moge het zaad van zoveel toegewijde boerenzorg in de goede grond vallen, om heel veel vruchten te dragen.

Bekijk je liever de video? > KLIK HIER
Wat sprak je aan? Deel het met de online community… Schrijf hieronder je commentaar >