Het is een zeer complex gevoel, wanhoop. Vaak wordt ze geboren uit een te grote compassie met een wereld. En die wereld kan soms zo prachtig, maar soms ook zo wreed zijn… Hoe doen we dat, de hoop vasthouden, niet bang en cynisch of zelfs verbitterd worden, ons niet laten overweldigen door wanhoop? Hoe doen we dat, kracht blijven vinden in de onmacht?
Een lange traditie van hoop tegen wanhoop
Hoop zit in een eeuwenlange traditie. En het is goed ons door die traditie te laten voeden. Het oude Bijbelboek bijvoorbeeld spreekt over niets anders dan over die ommekeer, vindt woorden voor visioenen van hoop.
Laten we ons voeden, laten we elkaar voeden met die lange traditie van hoop tegen wanhoop
Wil je liever lezen? Ga dan naar de pagina met de uitgeschreven tekst van de video > KLIK HIER
Wat sprak je aan? Deel het met de online community > REAGEER HIERONDER
Alweer sterke woorden, met een individuele en collectieve dimensie, zo nodig om ze voortdurend te herhalen, nu en altijd. Op het randje van naïviteit? Wie is naïefst: de doemdenker of de hoopgever?
Dank je.
Ja, Luc, als je het woord naïef gebruikt, vraag ik mij af of dat niet ook een soort compliment kan inhouden. Het gaat natuurlijk niet over naiëf je laten doen en over je grenzen laten lopen, met alle gevolgen vandien. Ik bedoel integendeel de naïviteit die droomt, en dan aan die droom begint, zoals jullie hebben gedaan met vzw Thope. Met meer dan 25 huizen die jullie (onder)verhuren aan erkende vluchtelingen in het Gentse, met honderden mensen op weg geholpen in een nieuw land: je moet een naïeve dromer zijn om eraan te beginnen, gezien het kolossale werk dat wachtte. Maar nee, de naïeve droom is sterker gebleken dan alle rationele bezwaren. Dat soort naïviteit heeft iets dat zich niet laat plooien door regels, heeft iets van fundamenteel verzet tegen “zo-zijn-de-dingen-nu-eenmaal”, tegen “wat-kan-je-ertegen-doen”… In haar autobiografie blijft Angela Merkel staan achter haar naïeve “wir shaffen das”, van zoveel jaar geleden. En ik lees dat het veel integratie heeft geholpen in Duitsland.
Wat een krachtige bijdrage in een tijd waarin steeds meer gemilitariseerde taal wordt gesproken en geleefd! Wat goed om geïnspireerd te blijven door die Wijze Krachten.
Dank je, Linda. Ja, wapens en wanhoop, ze kennen mekaar, ze hebben een verbond gesloten…